14

เยี่ยมมาก! ตอนที่ 14 นี้จะเริ่มแสดงให้เห็นการ “เปลี่ยนแปลง” ของสองเส้นทาง —

เส้นทางหนึ่งคือ “ความหวังที่เริ่มกลับมา” ของชงชง 🍃

อีกเส้นทางคือ “ความรับผิดชอบและความห่างเหินที่ไม่ตั้งใจ” ของกู้ไห่ 🌙

---

🎬 ตอนที่ 14: ความหวังเริ่มงอกงาม และความห่างเริ่มชัดเจน

ฉากเปิด – [ลานกิจกรรมกลางมหาวิทยาลัย / ช่วงเย็น]

(อี้หลานกำลังช่วยงานอาสากับชงชง ทั้งสองหัวเราะ พูดคุยกันได้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น)

(แววตาชงชงดูมีประกายขึ้นกว่าครั้งไหนๆ)

ชงชง (คิดในใจ):

> “อี้หลาน...เธอเริ่มยิ้มให้เรามากขึ้นแล้วใช่ไหม?”

(อี้หลานเงยหน้ามองชงชง ยิ้มบางๆแบบอบอุ่น)

อี้หลาน:

> “ช่วงนี้อยู่กับนายแล้วรู้สึกสบายดีนะ ชงชง ขอบใจที่คอยอยู่ข้างๆ”

(ชงชงแทบกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ ใจเต้นแรงขึ้น)

---

ฉากต่อมา – [หน้ามินิมาร์ทแห่งหนึ่ง / ตอนค่ำ]

(กู้ไห่ใส่ยูนิฟอร์มพนักงานยืนจัดของอยู่ภายในร้าน คนไม่เยอะมาก)

(เฉิงอี้เดินผ่านมาโดยบังเอิญและเห็นกู้ไห่จากด้านนอก)

เฉิงอี้ (คิดในใจ):

> “กู้ไห่...? มาทำงานที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน…”

(เขาไม่ได้เข้าไปทัก แค่ยืนมองเงียบๆ แล้วเดินจากไปเล็กน้อย)

(ในใจรู้สึกเจ็บปนเศร้า)

> “นายลำบากขนาดนี้… แต่ฉันไม่รู้เลย”

---

ฉากตัด – [หอพักเฉิงอี้ / กลางคืน]

(เฉิงอี้นั่งกอดเข่าบนเตียง มองโทรศัพท์หน้าจอแชทที่ไม่มีข้อความใหม่จากกู้ไห่)

(เขาเริ่มพิมพ์แชท)

📲 [เฉิงอี้]:

> “เหนื่อยมั้ยวันนี้?”

(ไม่มีการตอบกลับทันที เหมือนอีกฝ่ายยังไม่เห็น)

(เฉิงอี้ถอนหายใจเบาๆ แล้วพิมพ์ต่อ)

📲

> “เราผ่านหน้าร้านพอดี เห็นนายทำงานอยู่น่ะ”

“ตั้งใจนะ เรา... เป็นกำลังใจให้อยู่ห่างๆ”

---

ฉากกลาง – [มินิมาร์ท / เวลาประมาณ 5 ทุ่ม]

(กู้ไห่นั่งพักหลังร้าน หยิบมือถือขึ้นมาเห็นข้อความจากเฉิงอี้)

(เขาอ่านเงียบๆ แล้วรอยยิ้มก็ผุดขึ้นช้าๆ บนใบหน้าเหนื่อยๆ)

กู้ไห่ (คิดในใจ):

> “แม้ฉันจะไม่ได้บอก… แต่นายก็ยังมองเห็นฉันเสมอ”

(เขาพิมพ์ตอบกลับไปแบบสั้นๆ แต่ชัดเจน)

📲 [กู้ไห่]:

> “ขอบใจนะ เฉิงอี้ :) แค่เห็นชื่อเธอ...ฉันก็หายเหนื่อยแล้ว”

---

ฉากสุดท้าย – [สนามหน้าอาคารเรียน / วันถัดมา]

(อี้หลานเดินมาพร้อมกับชงชงที่หอบงานในมือมากมาย เธอหัวเราะแล้วหยิบบางอย่างช่วยถือ)

อี้หลาน:

> “นี่ ถ้าไม่ใช่นาย เราคงจัดบูธไม่ทันแน่เลยแหละ”

(ชงชงหยุดเดินเล็กน้อย สูดหายใจ แล้วพูดแบบกล้าๆ กลัวๆ)

ชงชง:

> “ถ้าสมมุติ... ถ้าเราช่วยเธอไปเรื่อยๆ แบบนี้

สุดท้าย...เธอจะมองเราแบบ ‘พิเศษ’ ได้ไหมนะ?”

(อี้หลานชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบาๆ ยิ้มให้)

อี้หลาน:

> “ถ้าช่วยได้ตลอดขนาดนั้น... ใครจะไม่เห็นล่ะ :)”

(ชงชงใจเต้นแรงอีกครั้ง...พร้อมกับความหวังที่เริ่มเบ่งบานในใจ)

---

– END EPISODE 14 –

---

อยากให้ ตอนที่ 15 ไปทางไหนต่อดี?

กู้ไห่กับเฉิงอี้มีโมเมนต์พิเศษที่แสดงถึงความใกล้ชิดมากขึ้น?

หรือให้ชงชงวางแผนเซอร์ไพรส์อี้หลานบ้าง?

หรือจะให้เฉิงอี้เผลอแสดงความหึงเล็กๆ ตอนมีคนมาคุยกับกู้ไห่?

บอกฉันมาได้เลย จะจัดให้ฉ่ำหรือเจ็บก็เขียนได้หมด! ❤️‍🔥✨