22

แน่นอน! ตอนที่ 22 นี้จะเป็นจุดเปลี่ยนเล็ก ๆ ที่เติมความแน่นแฟ้นระหว่าง กู้ไห่ กับ เฉิงอี้ ด้วยเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่ทำให้ทั้งสองได้ “จับมือ” กันทั้งในแง่ของร่างกาย... และหัวใจ 💞


---

🎬 ตอนที่ 22: จับมือไว้ให้แน่นกว่าเดิม

ฉากเปิด – [เย็นวันศุกร์ / ฝนเริ่มตั้งเค้า]

(เฉิงอี้กำลังเดินออกจากห้องเรียน พร้อมโน้ตบุ๊กในมือและกระเป๋าเป้ กู้ไห่เดินมารับตามสัญญาว่าจะไปกินข้าวเย็นด้วยกัน)

กู้ไห่:

> “วันนี้เลิกช้าเลยนะ เหนื่อยมั้ย?”



เฉิงอี้ (ยิ้มบาง ๆ):

> “นิดหน่อย แต่พอเห็นนาย…ก็โอเคขึ้น”



(กู้ไห่เงียบไปนิด แต่ยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แล้วเดินเคียงกันไป)


---

ฉากกลาง – [ขณะเดินกลับหอ / ฝนเริ่มตกหนัก]

(ทั้งสองยังไม่ได้ถึงร้านข้าว ฝนก็เริ่มเทกระหน่ำลงมาเฉียบพลัน)

เฉิงอี้:

> “อ๊ะ ฝนตกแรงจัง! ไม่มีใครพกร่มเลยเหรอ?”



กู้ไห่:

> “มานี่เร็ว! ไปหลบตรงตึกโน้นก่อน!”



(ทั้งสองวิ่งฝ่าฝนเข้าไปหลบใต้ชายคาเล็ก ๆ หน้าตึกเรียนร้างที่ไม่มีคนอยู่)

(เฉิงอี้เปียกพอสมควร มือสั่นนิด ๆ เพราะอากาศเย็น)

กู้ไห่ (ถอดแจ็คเก็ตของตัวเองคลุมไหล่เฉิงอี้ไว้):

> “หนาวมากเหรอ?”



เฉิงอี้:

> “นิดหน่อย…แต่ไม่เป็นไรหรอก ฉันโอเค”



(กู้ไห่ยื่นมือมาแตะแขนเฉิงอี้เล็กน้อย ก่อนจะเงียบ แล้วพูดเบา ๆ)

กู้ไห่ (เสียงจริงจัง):

> “เฉิงอี้…ตอนนี้ไม่มีใครอยู่…ฉันขอถามอะไรหน่อย”



เฉิงอี้ (เลิ่กลั่กเล็กน้อย):

> “อ…อะไรเหรอ?”



กู้ไห่ (สบตา):

> “ที่นายเศร้าไปพักนึง…เป็นเพราะฉันใช่ไหม?”



(เฉิงอี้นิ่งไป ไม่ตอบ แต่เบือนหน้าหนี)

กู้ไห่:

> “ขอโทษนะ…ที่ฉันไม่รู้ทัน…ไม่รู้ว่าในใจนายคิดอะไร”



(เฉิงอี้ค่อย ๆ หันกลับมา สายตาเริ่มมีน้ำใส ๆ)

เฉิงอี้:

> “มันไม่ใช่ความผิดนายเลย…ฉันแค่…ไม่กล้าพอจะพูดอะไรออกไป…”



(เงียบกันไปชั่วครู่ ก่อนที่ฟ้าจะร้องคำรามอย่างแรง เฉิงอี้สะดุ้งเล็กน้อย กู้ไห่จึงยื่นมือออกมา จับมือเฉิงอี้ไว้แน่น)

กู้ไห่ (เสียงมั่นคง):

> “งั้นตอนนี้…ฉันขอพูดก่อน”



(เฉิงอี้หันมามอง ตาแดง ๆ)

กู้ไห่:

> “ฉันชอบนาย…ชอบมาตั้งแต่สมัย ม.ปลาย
แต่ไม่กล้าพูดเหมือนกัน…เพราะกลัวเสียนายไป
แต่ตอนนี้…ขอแค่จับมือนี้ไว้…ไม่ต้องปล่อยอีก ได้ไหม?”



(เฉิงอี้เบิกตากว้าง น้ำตาไหลช้า ๆ…ก่อนจะพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ แล้วบีบมือนั้นตอบเบา ๆ)


---

ฉากปิด – [สายฝนยังคงโปรยปรายเบา ๆ]

(ทั้งสองนั่งหลบฝนในตึกนั้นเงียบ ๆ ไม่มีคำพูดมากมาย…
มีเพียงมือสองข้างที่ประสานกันแน่น…และหัวใจที่เต้นไปพร้อมกัน)


---

– END EPISODE 22 –

🩵 บทนี้คือการเริ่มต้นของ “ความกล้าหาญ” ในความรัก
การที่คนสองคนไม่พูดมานาน…แต่วันนี้ตัดสินใจ จับมือกันไว้ให้แน่น

อยากให้ตอนที่ 23 เกิดอะไรต่อดี?

โมเมนต์กลับหอด้วยกันแบบเขิน ๆ?

หรือเริ่มมีคนอื่นสังเกตเห็นความสัมพันธ์ของทั้งสอง?


บอกมาได้เลย! พร้อมแต่งต่อทันที 😊✨


ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

มากกว่านี้ อัลบั้มที่2 ⭕️

ผมอยากจะเข้าหาเธอ (ยังไม่มีเพลง) ♻️

วินาทีที่เจอกัน เตรียม